A proposed map of Israel that is guaranteed to upset Left wingers and Islamo-lunatics everywhere.

Copies of this article electronically translated into Hebrew עברית and Arabic العربية are pasted at the bottom

The situation regarding the conflict between Israel and the ‘Palestinians’ is one of the great intractable problems of our time. Umpteen initiatives, and ‘peace processes’ have been tried to create a situation where the territories of Judea, Samaria and Gaza are hived off as a separate ‘Palestinian’ state.

However nothing has worked and as Mr Greenfield said when commenting on a new book by Caroline Glick of the Jerusalem Post, more people died in the year following the signing of the Oslo peace accords than in the previous 40 odd years since the re-creation of the State of Israel. Israel, despite being surrounded by enemies and threatened by fifth columnists, has become a dynamic state, whereas the territories administered by the ‘Palestinians’ have regressed into corrupt hell-holes beset by violence and hatred. Could Mr Greenfield and Ms Glick be right and that the way to solve the problem would be for Israel to annexe properly the territories that came to them by right of conquest, often after wars that the Israelis themselves did not start?

Jordan should have been Palestine, that would have kept everyone mostly happy, but the Muslims and their leaders in the region rejected all and any compromise with the Jews of the area. A thousand years of Jew hatred had blinded them to the fact that Jews had a right to be in the Land of Israel and that everyone would have benefited if there was peace. Everyone has suffered from the conflict, despite massive efforts both before, during and after the re-birth of the State of Israel on the part of the Jewish citizens of Mandate Palestine and the citizens of the State of Israel. Maybe it is time to bite the bullet, and admit to ourselves that no matter how grand and verbose are the promises of peace made by the representatives of the Islamic residents of Judea, Samaria and Gaza, that such promises from them are about as substantial and long lasting as a piece of filo pastry.

Here’s what Mr Greenfield said in an article for Front Page Magazine.

“In an age of wealth and power when anything seems possible, politicians cannot grasp that some problems are caused by human nature and have no easy answer. Instead they tackle problems with experts, blue-ribbon committees, studies and proposals. Once the “solution” has been identified, it becomes unchallenged political dogma.

Few problems lead to as much blind faith in unworkable solutions as the problems of war and the solutions of peace.

Chamberlain brought back “peace for our time.” When challenged by Churchill, he retorted that if it were impossible to have “friendly relation… with totalitarian States… there is no future hope for civilisation or for any of the things that make life worth living.”

It takes a strong mind to reject the seductive solution of a piece of paper from the enemy promising peace and to look at the alternatives that can actually preserve civilization. That is what Caroline Glick has done in her latest book The Israeli Solution: A One-State Plan for Peace in the Middle East.

Glick’s The Israeli Solution is a realistic solution because it does not promise to create a new Middle East, assure us that terrorists will become statesmen or breezily offer an end to a hatred that has existed for over a thousand years. There are no impossible promises of an end to war and a utopian state of peace; instead she offers the real solution of managing the conflict by taking responsibility for the territory and people instead of abandoning it and them to Arafat or Abbas and hoping that the magic doves of peace will do the rest.”

Mr Greenfield added:

“The Israeli Solution runs so counter to the conventional political wisdom that has led to twenty years of terror under the guise of peace that much of the first part of the book is dedicated to recapitulating basic facts about the conflict and the territorial division that unfortunately very few policymakers know.

Glick covers such topics as the arbitrariness of the ’48 conflict borders and the myth that any territory beyond that is “occupied”; she digs into the reality of the Palestinian Authority, its mismanagement and its long trail of broken agreements.

The Israeli Solution exposes how Arafat dismantled a working legal structure to create a state of lawlessness and rule by whim that the United States has spent decades and millions of dollars trying to patch over and it demonstrates that the Palestinian Authority has no interest in working government.

Arafat and his cronies profited from chaos and instability while Israel and the international community had a common interest in stability and order. This familiar dynamic between governments and terrorists has not changed despite Israeli territorial concessions and foreign aid. Abbas, like Arafat, benefits from chaos and instability. The international community wants stability and order, but it cannot get it by bribing the agents of chaos, rewarding them for violence even while trying to halt it, and encouraging the continuation of the same familiar cycle of peace negotiations, bribery and terror.

The Israeli Solution shows that peace can only come from reuniting pre-48 Israel with post-48 Israel, ending the separate status of the territories recaptured in 1967 and achieving complete equality. It fulfils the core demands of Israel’s opponents, but does so under the umbrella of a proven system of government, rather than the destructive partition of the two state solution that has not led to two states, only one state and one lawless state of terror.”

The Islamic population of Judea, Samaria and Gaza and more so their leaders, have had over 60 years to prove that when they say they want peace they are serious, but they have either rejected or corrupted or ignored almost every offer of peace. There has been no real and lasting peace with the so-called ‘Palestinians’ only a temporary ‘Hudna’ or truce. During these truces the ‘Palestinians’ have not advanced co-operation or growth, but have only used these as opportunities to both re-arm and plan more violence.

You cannot make peace with those who truly wish you and your people to be exterminated, you cannot make peace with those who say they no longer wish to you but so obviously do not mean it. The ‘Palestinians’ have proved that they cannot be made peace with and cannot be trusted to administer the territories gifted to them in trust.

Maybe it is time for a radical one state Israel solution, but not the sort of one state solution beloved of the Lefties and naïve Islamo-panderers but a state where realism is acknowledged and where the Islamic barbarians who have held up peace for so long, are removed, with a compensation package of course, to the countries from where their families originally came.

Link

http://www.frontpagemag.com/2014/dgreenfield/can-reuniting-israel-end-the-violence/

Below follows copies of the above article, but in Hebrew and Arabic

Hebrew:

המצב בנוגע לסכסוך בין ישראלוהפלסטינים ” הוא אחת הבעיות בלתי הפתירות הגדולות של זמננו . אינספור יוזמות ,ו” תהליכי שלום ” כבר ניסו ליצורמצב שבושטחי יהודה, שומרון ועזה הם hived את כמדינה ‘ פלסטינית ‘ נפרדת.

עם זאת שום דבר לא עבדוכמו מר גרינפילד אמר כאשר מעירים עלספרו חדש של קרוליין גליקבג‘רוזלם פוסט, יותר אנשים מתו בשנה שלאחרהחתימה על הסכמי אוסלו מאשר ב40השנים מוזרות הקודמות מאזהבריאה מחדש של מדינת ישראל. ישראל, למרות היותו מוקף באויביםומאוימים על ידי הגיס חמישי , הפכה למצב דינמי , ואילו השטחים מנוהלים על ידי‘הפלסטיני‘שנסוגו לגיהינום חורים מושחתים מוטרד על ידי אלימות ושנאה. יכולים מר גרינפלדוהגב ‘ גליק צודק ושהדרך לפתור את הבעיה תהיהלישראללמחבוא כראוי השטחים שהגיעו להם על ידי זכותו של כיבוש , לעתים קרובות לאחר מלחמותשהישראלים עצמם לא התחילו ?

ירדן היה צריך להיות פלסטין, שהיה מותיר את כולם בעיקר שמח, אבלהמוסלמים ומנהיגיהם באזור דחו את כלוכל פשרה עםהיהודים באזור. אלף שנים של שנאת יהודיםשסנוורו אותם לעובדה שליהודים יש זכות להיותבארץ ישראלושכולם הייתי מרוויחים אילו היה שלום. כולם סבל מהסכסוך , למרות מאמצים מסיביים גם לפני , במהלך ואחריהלידה מחדש שלמדינת ישראל על חלק מאזרחיה היהודים של מנדט פלסטיןואזרחיה של המדינה ישראל. אולי זה זמן לבלוע את הגלולה ,ולהודות לעצמנו שלא משנה כמה גדולומפורט הןההבטחות של שלום שנעשו על ידינציגי התושבים האסלאמיים ביהודה, שומרוןועזה,שהבטחות כאלה מהם עומדות משמעותייםוכ לאורך זמן כמו פיסת בצק פילו .

הנה מה שאמר מר גרינפלדבמאמר עבור Front Page Magazine .

” בעידן של עושר וכוח , כאשר כל דבר נראה אפשרי , פוליטיקאים לא יכולים להבין שחלק מהבעיות נגרמות על ידי הטבע אנושי ואין להם תשובה קלה . במקום זאת, הם להתמודד עם בעיות עם מומחים , ועדות כחול סרט, מחקריםוהצעות. לאחר “הפתרון” זוהה , הוא הופך להיות דוגמה פוליטית ללא עוררין .

בעיות כמה להוביל להרבהכאמונה עיוורתבפתרונות ישימיםכבעיות של מלחמה ואת הפתרונות של שלום.

צ‘מברליין החזיר את ” שלום בזמננו “. כאשר קראו תיגר על ידי צ‘רצ‘יל , הוא השיב שאם זה היה בלתי אפשרי לקיים ” יחסים ידידותיים … עם מדינות טוטליטריות … אין תקווה לעתידלציביליזציה אולכל אחד מהדברים שהופכים את החיים חיים שווים “.

זה לוקחאת דעה חזקה לדחות את הפתרון המפתה שלפיסת ניירמהשלום המבטיח האויב ולהסתכל עלהאלטרנטיבות שיכולות באמת לשמר את הציביליזציה. זה מה שקרוליין גליק עשתהבספר האחרון שלההפתרון הישראלי :תכנית מדינה אחת לשלום במזרח התיכון .

הפתרון הישראלי של גליק הואפתרון מציאותי כי זה לא מבטיח ליצורמזרח תיכון חדש , מבטיח לנושמחבלים יהפכו מדינאים או בקלילות להציעקץלשנאה שקיימת כבר למעלה מאלף שנים. אין הבטחות הבלתי אפשריות שלקץ למלחמהומצב אוטופי של שלום , אלא שהיא מציעהפתרון האמיתי של ניהול הסכסוך על ידי לקיחת אחריות עלהשטחואנשים במקום שנטש אותוואותם לערפאת או אבו מאזןומקווהשהקסם יונים של שלום יעשו את השאר “.

הוסיף מר גרינפילד :

“הפתרון הישראלי פועל כל כך בניגודלחוכמה הפוליטית המקובלתשהובילה לעשרים שנים של טרור במסווה של שלום שהחלק גדול מחלקו הראשון של הספר מוקדש למשחזר עובדות בסיסיות על הסכסוךוהחלוקה הטריטוריאליתשלמרבה הצער מאוד כמה קובעי מדיניות יודעים.

גליק מכסה נושאים כגוןהשרירות שלגבולות סכסוך ’48ומיתוס שכל שטח מעבר לזה הוא “כבושה” , היא חופרת לתוך המציאות של הרשות הפלסטינית, הניהול הכושל שלהוהשובל הארוך של הסכמים שבורים.

הפתרון הישראלי חושף כיצד ערפאת פורקמבנה משפטי פועל כדי ליצור מצב של הפקרות וישלוט על ידי גחמהשארצות הברית השקיעה עשרות שנים ומיליוני דולרים מנסה לתקן שוב וזה מוכיחשהרשות הפלסטינית אין ענייןבממשלת עבודה.

ערפאת וחבר מרעו הרוויחו מכאוס וחוסר היציבות בשעה שישראל והקהילה הבינלאומית היהאינטרס משותףביציבות וסדר. דינמי מוכר זה בין הממשלותומחבלים לא השתנה למרות ויתורים טריטוריאליים ישראליים וסיוע חוץ. עבאס, כמו ערפאת , הטבותמכאוס וחוסר היציבות. הקהילה הבינלאומית רוצה יציבות וסדר , אבל זה לא יכול לקבל את זה על ידי מתן שוחדלסוכנים של תוהו ובוהו, מתגמל אותם לאלימות גם בעת שניסתה לעצור אותה ,ומעודד את המשכו של אותו מחזור המוכר של מו“מ לשלום , שוחד וטרור.

הפתרון הישראלי מראה כי שלום יכול לבוא רק מתוך איחוד טרום 48 ישראל עם פוסט 48 ישראל , שהסתיים במעמד הנפרד מהשטחים וכבשוב1967 והשגת שוויון מלא . זה ממלא את דרישות הליבה של יריביה של ישראל , אך עושה זאת תחת המטרייה שלמערכת מוכחת של הממשלה , ולאהמחיצה ההרסנית שלהפתרון של שני המדינותשלא הוביל לשתי מדינות , רק מדינה אחתומדינה חסרה חוק אחד של טרור. “

האוכלוסייה האסלאמית ביהודה, שומרוןועזה, ויותר מכך המנהיגים שלהם, יש לו מעל 60 שנים כדי להוכיח שכשהם אומרים שהם רוצים שלום הם רציניים , אבל הם נדחו או פגומים או התעלמו כמעט כל הצעה של שלום. לא היה שום שלום אמיתי ובר קיימא עםמה שנקרא ‘הפלסטיני‘ רק‘ הודנה ‘ או הפסקת אש זמנית . במהלך שביתות נשק אלה של הפלסטינים “לא התקדם שיתוף פעולה או צמיחה , אבל השתמשו רק אלה כהזדמנויות לשני מחדש זרוע ולתכנן יותר אלימות.

אתה לא יכול לעשות שלום עם אלה שבאמת רוצים אותך ואת עמך להשמדה , אתה לא יכול לעשות שלום עם אלה שאומרים שהם רוצים כבר לא לך, אבל כל כך ברור שאתה לא מתכוונים לזה. ‘הפלסטינים‘ הוכיח כי הם לא יכולים להיות שנעשו שלום עםואי אפשר לסמוך לנהל את השטחים מוכשרים להם בנאמנות.

אולי זה זמןלפתרון ישראל מדינה אחת קיצוני , אבל לא מהסוג של פתרון מדינה אחת האהוב שלהשמאלניםוהאסלאמו – סרסורים נאיביים אבלמצב שבו הריאליזם הוא הודהושבוהברברים האסלאמייםשהרימו את שלום כל כך הרבה זמן , יוסרו , עםחבילת פיצויים כמובן,למדינות שממנו בני משפחותיהם הגיעו במקור .

Arabic

الوضع فيما يتعلق بالنزاع بين إسرائيل و ‘ الفلسطينيين ‘ هي واحدة من المشاكل المستعصية في عصرنا . وقد حاول جمهور غفير المبادرات، و ” عمليات السلام ” لخلق حالة حيث يتم منحل أراضي يهودا والسامرة و غزة قبالة كدولة “الفلسطيني” منفصلة.

لكن لا شيء عملت و كما قال السيد غرينفيلد عندما كان يعلق على كتاب جديد ل كارولين غليك من صحيفة جيروزالم بوست ، توفي عدد أكبر من الناس في السنة التالية ل توقيع اتفاقات أوسلو للسلام مما كانت عليه في 40 سنة ونيف الماضية منذ إعادة خلق دولة إسرائيل . إسرائيل ، على الرغم من كونها محاطة بالأعداء والتهديد من قبل الطابور الخامس ، أصبحت دولة ديناميكية، بينما قد تراجعت الأراضي من قبل ‘ الفلسطينيين ‘ تدار في الفاسدين ثقوب الجحيم التي تعاني من العنف والكراهية. يمكن غرينفيلد السيد والسيدة غليك يكون على حق ، وأن الطريق إلى حل المشكلة يكون لإسرائيل لضم صحيح الأراضي التي جاءت إليهم من حق الفتح ، وغالبا ما بعد الحروب أن الإسرائيليين أنفسهم لم تبدأ ؟

الاردن كان ينبغي أن يكون فلسطين، التي من شأنها أن أبقى الجميع في الغالب سعيدة، ولكن المسلمين و قادتهم في المنطقة رفض كل و أي حل وسط مع اليهود في المنطقة. وكان آلاف سنة من يهودي الكراهية أعمتهم عن حقيقة أن اليهود لهم الحق في أن تكون في أرض إسرائيل و التي من شأنها أن الجميع قد استفاد اذا كان هناك سلام . لقد عانى الجميع من الصراع ، على الرغم من الجهود الهائلة على حد سواء قبل وأثناء و بعد إعادة الولادة لدولة إسرائيل على جزء من المواطنين اليهود في فلسطين الانتداب و مواطني دولة إسرائيل . ربما حان الوقت لدغة الرصاصة، و نعترف لأنفسنا أنه مهما الكبرى هي و مطول وعود السلام التي أدلى بها ممثلو سكان الإسلامية يهودا والسامرة و غزة ، أن مثل هذه الوعود من منهم حوالي مثل كبيرة و طويلة الأمد كقطعة من فيلو المعجنات.

وهنا ما قاله السيد غرينفيلد في مقال ل مجلة فرونت بيج .

” في عصر الثروة والسلطة عندما يبدو كل ما هو ممكن ، والسياسيين لا يمكن فهم أن بعض المشاكل التي تسببها الطبيعة البشرية وليس لديهم إجابة سهلة . بدلا من ذلك معالجة المشاكل مع الخبراء واللجان الشريط الأزرق والدراسات و المقترحات. مرة واحدة وقد تم التعرف على “حل ” ، يصبح من العقيدة السياسية دون منازع .

بعض المشاكل تؤدي إلى قدر الإيمان الأعمى في حلول غير قابلة للتطبيق كما مشاكل الحرب و حلول السلام.

جلبت تشامبرلين العودة ” السلام ل عصرنا “، وعندما طعن من قبل تشرشل ، وقال انه مردود أنه إذا كان من المستحيل أن يكون ” علاقة ودية مع الدول الشمولية … … ليس هناك أي أمل في المستقبل ل حضارة أو أي من الأشياء التي تجعل الحياة تستحق ان تعاش ” .

فإنه يأخذ العقل قوية لرفض حل مغر من قطعة من الورق من السلام و العدو واعدة للنظر في البدائل التي يمكن أن تحافظ على الواقع الحضاري. وهذا هو ما فعلته كارولين غليك في كتابها الأخير الحل الإسرائيلي : خطة واحدة للدولة من أجل السلام في الشرق الأوسط.

غليك في الحل الإسرائيلي هو الحل الواقعي لأنها لا تعد لخلق شرق أوسط جديد ، يؤكد لنا أن الإرهابيين سوف تصبح الدولة أو بانتعاش توفر حدا ل الكراهية التي كانت موجودة منذ أكثر من ألف سنة . لا توجد وعود من المستحيل وضع حد لل حرب ودولة طوباوية السلام ، بدلا من ذلك أنها تقدم الحل الحقيقي ل إدارة الصراع من خلال اتخاذ مسؤولية أرضا وشعبا بدلا من التخلي عنها و منهم عرفات أو عباس و تأمل أن السحر سوف حمائم السلام تفعل بقية ” .

وأضاف السيد غرينفيلد :

” الحل الإسرائيلي يدير ذلك يتعارض مع الحكمة السياسية التقليدية التي أدت إلى عشرين عاما من الإرهاب تحت ستار السلام أن جزءا كبيرا من الجزء الأول من الكتاب مكرس ل تلخص الحقائق الأساسية عن الصراع وتقسيم الأراضي التي للأسف جدا قليل من واضعي السياسات أعرف.

يغطي غليك مواضيع مثل تعسف حدود الصراع ’48 و أسطورة أن أي إقليم ما وراء ذلك هو ” المحتلة ” ، وقالت إنها تحفر في واقع السلطة الفلسطينية ، وسوء الإدارة ، و درب طويل من الاتفاقات كسر .

يعرض الحل الإسرائيلي كيفية تفكيك عرفات بنية قانونية تعمل على خلق حالة من الفوضى و يحكم هواه أن الولايات المتحدة أنفقت العقود و الملايين من الدولارات في محاولة لرأب الصدع على و يدل على أن السلطة الفلسطينية ليس لديها مصلحة في الحكومة تعمل .

عرفات ورفاقه استفادت من الفوضى وعدم الاستقرار في حين أن إسرائيل والمجتمع الدولي مصلحة مشتركة في الاستقرار والنظام. لم تتغير هذه الدينامية المألوفة بين الحكومات والإرهابيين رغم التنازلات الإقليمية الإسرائيلية والمساعدات الخارجية . عباس ، مثل عرفات ، والفوائد من الفوضى وعدم الاستقرار. المجتمع الدولي يريد الاستقرار والنظام ، ولكن لا يمكن الحصول عليها عن طريق رشوة وكلاء من الفوضى ، لمكافأتهم على استخدامهم العنف حتى في الوقت الذي تحاول لوقفه ، وتشجيع استمرار نفس الحلقة المفرغة مألوفة من مفاوضات السلام ، والرشوة والإرهاب.

يظهر الحل الإسرائيلي بأن السلام يمكن أن يتحقق إلا من جمع شمل ما قبل 48 مع إسرائيل بعد 48 إسرائيل ، وإنهاء حالة منفصلة من الأراضي التي استعادتها في عام 1967، و تحقيق المساواة التامة . أنه يحقق مطالب الأساسية لل خصوم إسرائيل ، ولكنه يفعل ذلك تحت مظلة نظام ثبت للحكومة ، بدلا من التقسيم المدمرة لل حل الدولتين الذي لم يؤد إلى دولتين ، دولة واحدة فقط، و دولة واحدة يغيب عنها القانون للإرهاب. “

السكان المسلمين يهودا والسامرة وقطاع غزة وأكثر من ذلك قادتهم ، وكان أكثر من 60 عاما لإثبات أنهم عندما يقولون انهم يريدون السلام كانوا جادين ، ولكن لديهم إما رفض أو تلف أو تجاهلها تقريبا كل عرض للسلام. لم يكن هناك سلام حقيقي ودائم مع ما يسمى ب ‘ الفلسطينيين ‘ فقط مؤقتة ” هدنة ” أو الهدنة. خلال هذه الهدنة على ‘ الفلسطينيين ‘ لم تقدم التعاون أو النمو ، ولكن تستخدم فقط هذه باعتبارها فرصا ل كلا إعادة تسليح و تخطيط مزيد من العنف.

لا يمكنك صنع السلام مع أولئك الذين يرغبون حقا أنت و شعبك ليتم إبادتهم ، لا يمكنك تحقيق السلام مع أولئك الذين يقولون أنهم لم يعودوا يرغبون في لكم ولكن ذلك بالطبع لا يعني ذلك. لقد أثبتت ‘ الفلسطينيين ‘ انهم لا يمكن صنع السلام مع و لا يمكن الوثوق بها لإدارة الموهوبين الأراضي لهم في الثقة.

ربما حان الوقت ل دولة راديكالية حل واحد إسرائيل ، ولكن ليس هذا النوع من حل الدولة الواحدة الحبيب من اليساريون و السذاجة الجماعات الاسلامية ذات panderers لكن دولة حيث اعترف الواقعية و حيث البرابرة الإسلامية الذين رفعوا السلام لفترة طويلة، تتم إزالة ، مع التعويضات بطبيعة الحال، إلى البلدان من حيث أسرهم جاءت في الأصل .